Melissa vertelt over de heerlijke Maltese kookworkshop

Collega en reisbegeleider Melissa ging op groepsreis naar Malta. Ze vond de kookworkshop een verrassend leuke activiteit in het programma. Samen met de kok trek je naar de plaatselijke winkels om boodschappen te doen, zo ontdek je de winkels waar de échte Maltezen gaan winkelen. In deze blog vertelt ze meer over haar beleving.

Vandaag staat de kookworkshop op het programma. We vinden onze weg naar de Bistro van George op Gozo, in het gezellige centrum van Victoria. We worden meteen warm verwelkomd met een drankje. Assistente Ellen overhandigt ons kookschorten en al snel verzamelen we rond het grote keukeneiland.

We gaan vandaag samen vier typisch Maltese gerechten maken: Bigilla, een dip op basis van bonen. Pastizzi, een hartig bladerdeeghapje met vulling van lokale schapenkaas (mijn persoonlijke favoriet!). Ftira, kort samengevat lijkt het op een mini-pizza. Het is een op basis van een deeg waar je dan toppings op legt zoals ansjovis, tonijn, tomaat, ui, olijven en kappertjes. Tussendoor maakten we Qubbajt, een Maltese nougat met amandelen.

We begonnen met het nagerecht, de nougat, omdat dit nog wel een tijdje moet opstijven in de koelkast. Dit gerecht vraagt om veel precisie, de suiker, honing en water moeten geleidelijk aan samensmelten tot exact 156°C. Wordt het te warm, mislukt het en bereik je niet de gewenste temperatuur, mislukt het ook.

Dus onder het streng oog van George, mochten we allemaal om beurt meehelpen: het deeg in de keukenmixer gieten, op een bakplaat uitsmeren, de rest van de ingrediënten toevoegen en het belangrijkste, proeven. Verse, warme nougat is toch echt wel een unieke smaak en is gevaarlijk lekker!

Bij het maken van het deeg voor de pastizzi draait alles om de manier van uitrollen. Je rolt het deeg niet gewoon plat, maar vouwt en rolt het deeg herhaaldelijk zodat er flinterdunne laagjes ontstaan, zoals bij croissants. Voor de vulling gebruikten we Gbejniet, lokale schapenkaas die eventueel ook vervangen kan worden door ricotta.

We gingen met z’n allen naar het centrum van Victoria, naar een piepklein winkeltje van een schapenboer die nog als een van de weinigen op Gozo de Gbejniet kaas op traditionele en ambachtelijke wijze bereidt. Hij is intussen al in de 80 jaar, maar elke ochtend staat hij nog tussen zijn honderden schapen om ze een voor een met de hand te melken, om daarna deze heerlijke kaas te maken.

Na deze leerrijke uitstap maken we nog een korte stop in een van George zijn cafés. Ons deeg heeft nog even tijd nodig om te rijzen, dus we hebben nog tijd voor een lekkere koffie. Onderweg lijkt het wel alsof we op stap te zijn met een BM, een bekende Maltees, want hij wordt meermaals gegroet en aangesproken door de lokale bevolking. 

George vertelde ons ook een leuke anekdote over de ftira. Het woord heeft namelijk twee betekenissen: het kan slaan op de ‘pizza’ die we gaan maken, maar ook op een belegd broodje. Bestel je bij een bakker een ftira, dan krijg je dus vrijwel altijd een broodje. Voor toeristen zorgt dat soms voor verwarring.

We maken ieder onze eigen Ftira. Dit gerecht is gelukkig geen rocket science. We rollen ons deeg uit en mogen het rijkelijk vullen naar wens. Intussen hoor ik naast mij al walvisgeluiden in de maag van mijn buurman en besef ik dat mijn speekselkieren ook geactiveerd zijn. Bijna tijd om te eten, hoe spannend!

Tussendoor gaf George ook nog veel handige kooktips. Hij kon zeer passioneel en interessant vertellen over de kunst van het koken. Bijvoorbeeld dat alle deeggerechten allemaal dezelfde basis hebben, namelijk bloem en een vetstof. Bij pizza is dat olie, bij pasta is dat eigeel, en bij een croissant is dat boter. Dit verandert de textuur van het deeg. Hij vertelde ons ook dat het belangrijk is om te weten wat de functie is van de ingrediënten die we toevoegen aan ons deeg. Tip van George: Is je deeg te nat? Dan voegen we snel wat meer bloem toe, maar probeer gewoon eens een snuifje zout toe te voegen. Dit kan blijkbaar ook wonderen doen.

De dip op basis van bonen heeft chef George zo goed als zelf gemaakt, zodat wij op de andere gerechten konden focussen. Het is de standaard tapas als je op restaurant gaat in Malta. Een goede tip: zorg dat je er niet te veel van eet als hapje, want het is enorm verzadigend en het risico is dat je al genoeg hebt voor je hoofdgerecht geserveerd wordt 😅

En nu, tijd om te eten en te genieten. Smakelijk allemaal en bedankt George en Ellen!