Albanië

Tirana by night

In het holst van de nacht zetten we voet aan de grond in Tirana. We gaan direct naar een nabijgelegen hotel, waar we samen onze eerste nacht in Albanië doorbrengen.

Koekoek

Vandaag verkennen we in de voormiddag de bruisende hoofdstad Tirana, die zich niet zomaar in een hokje laat plaatsen. Het is een stad die grotendeels bestaat uit hoge communistische grijze en beige flats die in zomers vrolijke kleuren zijn overgeschilderd. Het wordt afgewisseld met barokke Italiaanse architectuur, steeds meer moderne torens en één à twee Ottomaanse gebouwen. Eeuwig groene bomen en een warme Mediterrane zon zijn de garnering van het straatbeeld. En in welke straat je ook struint; er zijn winkeltjes, cafeetjes en restaurants. Ook als je ervoor kiest om de dag (op Albanese manier) met een kop koffie op het terras door te brengen, zie je van alles.

Na de lunch rijden we door naar Kukes, een grensstadje in het noordoosten van het land met zo’n 15.000 inwoners. Een rit van 2u30. Het stadje kreeg terecht de Nobelprijs voor de Vrede toen het tijdens de oorlog in Kosovo 450.000 vluchtelingen opving.
We bevinden ons in een behoorlijk jonge stad. Het oude Kukes liet men in 1976 onder water lopen voor de bouw van een dam, gebouwd met hulp van China, die 90% van de waterenergie van het land opwekt. We overnachten in een eenvoudig hotel. Morgen wacht ons de natuur!

Piekabootz

Een rit van 45 minuten brengt ons door de machtige Vanave-kloof naar de hooglanden.
Het grootste deel van de dag volgen we een steile bergkam die de grens vormt met Albanië en Kosovo. We vertrekken in Shishtavec, een dorp dat bevolkt wordt door de Gorani, een voormalige Islamitische nomadenstam die zich in deze grensregio settelden. Klimmers komen aan hun trekken wanneer we enkele mooie piekjes passeren. We eindigen de dag in Caje. Het dorp kon evengoed aan het einde van de wereld liggen. Het is het hoogste dorpje in het land dat het jaar rond bewoond is. We verblijven er bij een familie en raken ook al snel bevriend met de buren. De tijden veranderen en in het enige café van het dorp drinkt de plaatselijke jeugd er naast raki nu ook energiedrankjes die je vleugels geven. De charme van het café is wel gebleven.

Overnachting bij een gastgezin.

15 km - 6u30
725 m stijgen. 1000 m dalen.

Langs bloemenvelden en paddenstoelen

We nemen afscheid van onze gastgezin en hiken verder naar Radomire. We huppelen door bloemenvelden en vergapen ons aan de grootsheid van de bergen rondom ons. Alsof het hier nog niet prachtig genoeg is, is de kans groot dat er kuddes wilde paarden hun hoofd uitsteken boven de bloemenzee. Elke stap brengt ons dichter naar het hart van het Korab-Koritnik massief.
We leren bij over de donkere geschiedenis van het communisme en zien enkele betonnen paddenstoelbunkers. Radomire is een levendig dorp en een thuishaven voor wandelaars. We worden hier verwend in een eenvoudig pension waar we het al snel heel gezellig maken met de groep op een hoop zachte schapenvachten.
In de verte zien we Korab, de hoogste top van Albanië en Macedonië liggen.

17 km 7u45 stappen
1000 m stijgen 1075 m dalen

Grenzen verleggen

We staan vroeg op en bereiden ons voor om de klim naar de top van de Korab te overwinnen. Een pittig dagje met veel hoogtemeters maar zonder echt moeilijke stukken. Met de top in zicht cirkelen we rond de berg om hem langs de achterkant verder te beklimmen. Hopelijk zit het weer wat mee en kunnen we hier rustig picknicken op de top. We keren via een iets andere weg terug naar dezelfde guesthouse van vorige nacht. Wie deze klim niet ziet zitten, kan vandaag ook een rustig dagje inlassen en het dorpje verkennen.

17 km 8u30

1475 m stijgen 1475 m dalen

Schaapjes tellen

We verlaten de gezelligheid van Radomire en klimmen opnieuw de highlands in. Op een oude weg richting de grens passeren we een oud inbraakalarm. De ‘brezi i bute’ is een grote zandvlakte speciaal gemaakt om voetstappen in te zien. Nu is alles hier peis en vree, maar in communistische tijden was dit de plaats waar families, die de grens wouden oversteken, gevangengenomen werden. Ze werden, in het beste geval, naar vreselijke werkkampen gestuurd.
Vanop het hoogste punt van de tocht zien we honderden of zelfs duizenden schapen grazen. We zouden ze kunnen tellen maar dan zijn we bezig tot morgenvroeg. Neen, dan kunnen we beter onze poezelige voeten belonen met een ijsbadje in een bergmeer. Of probeer eens volledig kopje onder te gaan zonder heel Albanië bij elkaar te gillen. Het bewijsmateriaal mag je posten door @travelbybootz te taggen! Maar dat kan, moet en zal wachten. Hier is namelijk geen gsm-signaal. Ook geen elektriciteit of warm water. Wél een kampvuur onder de heldere sterrenhemel. Nog beter! We overnachten op zo’n 1770 m in een bescheiden houten herdershut.

16 km 7u

1025 m stijgen 575 m dalen

Over passen en kammen

Goed uitgerust en gesterkt door een beker vers gemolken schapenmelk vertrekken we voor wat één van de zwaarste dagen van de trekking wordt. We vliegen er meteen in met een klim tot de bergpassen boven Zagrad. We zigzaggen via een steil pad de bergen op richting de Grama-bergpas. Het uitzicht op de top is ideaal voor onze picknick with a view!
Nog wat verder begint het te dagen hoe zotjes we aan het wandelen zijn wanneer we achter ons de immense rotsmuur zien waar we vandaag komen. In de verte zien we rode daken en ruiken we houtkachels. We dalen af richting beschaving. In Rabdisht vinden we langs oude kasseibanen onze weg naar de guesthouse. In de mooie tuin genieten we van een lokaal drankje. Dik verdiend!

15 km 8u

800 m stijgen 1550 m dalen

Tirana by day

De tocht van vandaag brengt ons terug naar het drukke stadsleven. Maar niet voor we nog langs enkele dorpjes wandelen waar de tijd bleef stille staan. In deze Peshkopi-streek leven de ouderen nog van hun bescheiden oogst. De jeugd is hier al bijna helemaal verdwenen. Wanneer een bende viriele, jonge Bootzers passeert, worden we zeker ergens uitgenodigd op de koffie.

Na het middageten worden we met de auto teruggebracht naar de energieke hoofdstad, waar 25% van de Albanese bevolking woont. Dat vraagt om een uitgebreide verkenningstocht van het oude centrum en de hippe buurten. Langs de bazaar en de communistische littekens rondom het Skanderbergplein, tot aan de statige straten in de huidige uitgaanswijk Blloku. Hier mochten alleen de hoogste ambtenaren vertoeven tijdens de communistische dictatuur van Enver Hoxha. In het bijbehorende stadspark, zitten gepensioneerde mannen nu uren achtereen te schaken terwijl de dames met elkaar keuvelen op de talrijk aanwezige bankjes en de jongeren promeneren. Wie wil, kan een atoomschuilkelder en het ‘Huis der bladeren’ bezoeken om meer te leren over de ijzeren hand van het communisme: de geheime staatspolitie. ’s Avonds genieten we nog eenmaal samen van de goedgevulde Albanese keuken.

12 km 5u15

700 m stijgen 750 m dalen

Albyenië

Na ons laatste gemeenschappelijke ontbijt is het tijd om huiswaarts te trekken. Tijdens de vlucht is er voldoende tijd om terug te blikken op een geweldige reis. We verkenden de wildernis van het bergland en maakten kennis met de complexe geschiedenis van een land dat na woelige tijden ons enorm gastvrij ontvangen heeft. We verlegden ons grenzen zowel fysiek als mentaal en keren terug met een rugzak vol herinneringen naar ons landje vol fileleed, regeringen en frietkoten.

De routes kunnen op verschillende manieren gelopen worden. Beschouw daarom de geplande afstand en hoogte als een indicatie en verwacht enige afwijkingen. Uiteindelijk gaat het om het plezier van het wandelen, niet om hoeveel we bereiken.