Turkije

We gaan je uiteraard niet helemaal afbeulen en de volle 509 km op je bord leggen, wel doen we de stukjes om duimen en vingers af te likken. Plaats van afspraak is (na de meet&greet in Brussel), Fethiye, een stadje van iets meer dan 50.000 inwoners met een lichtjes fantastische baai aan zijn voeten.

Ze zeggen dat over de Lycian Way trekken ook wel een tocht is over een pad van geesten. En Kayaköy lijkt dat helemaal te bevestigen. Tot aan de volksverhuizingen van de jaren '20 werd dit spookstadje nog bewoond door Grieken, maar nu vind je er alleen nog enkele Turkse hardliners.

Ben je al een hele tijd jaloerse blikken aan het werpen op die prachtige zee die daar zo mooi ligt te lonken? Dan heb je misschien wel de kans om er hier even in te duiken. Faralya beach is bijna verlaten, op een paar terrasjes na, en dankzij het keienstrand is het water hemels blauw. Maar wat het helemaal af maakt zijn de ruwe kliffen die de baai omringen. Leonardo DiCaprio mag dan heel erg blij geweest zijn met zijn The Beach, Faralya hoeft alvast niet echt onder te doen! Starten doen we in het dorpje Ovacik, waar je een prachtig zicht hebt op Oludeniz, om dan over de uitlopers van Babadagi te trekken, met zijn 1989 meter één van de kleppers van de streek. Oludeniz is naar het schijnt het meest gefotografeerde strand van Turkije, en dat valt best te begrijpen van hierboven. Maar het toppunt is dus ongetwijfeld Faralya, dat je een su-bliem zicht schenkt op de Vlindervallei: een sprookjesbaai, die zijn naam niet gestolen heeft.

's Ochtends even stevig klimmen brengt je van de naaldbossen naar de hoger gelegen akkers, waar de agrariërs onder ons even stevig jaloers mogen zijn op het uitzicht dat hun Turkse collega's hier dagelijks te beurt valt. Een paar spectaculaire terrassen tonen je de dorpjes diep onder jou, vooraleer we doorzetten naar Kabak. Deze baai inclusief dorpje en strand is weer zo eentje waar vriend Leo absoluut niet over zou klagen. Het is dan ook een dag om een wedstrijdje 'spot eens een spectaculaire kust' te organiseren. Win win! Proef ook even van de Turkse thee, en maak een praatje met de locals.

De startlijn ligt op dag 5 in Gey, waar de Lycian Way duchtig verdergaat met het losjes aanbieden van adembenemend mooie vergezichten op de kustlijn. 's Ochtends blijven we nog vrij hoog langs de kust, om dan af te dalen naar Pydnai, waar je een verborgen pareltje kan ontdekken. Het fort wordt niet zo vaak bezocht en heeft prachtige stenen muren die dateren uit de 4de eeuw voor Christus. Het strand dat je hier ziet is een maar liefst 18km lang beschermd natuurgebied waar schildpadden ongestoord kunnen nesten. We nemen er even vervoer op wielen om ons tot Patara te laten voeren, je slaapplaats voor de volgende 2 nachten.

Even teruggekatapulteerd worden naar het verleden en vaststellen dat er écht nog dorpjes bestaan zonder wifi-verbinding. Langs beken en dorpjes, waar nog weinig van het moderne leven zijn weg gevonden heeft, gaat het naar Mount Felen, waar je de hogere bergen in het binnenland kan bewonderen, of, als je je even omdraait, de kust diep onder jou. Daarna staat Kas op het programma, één van de mooiste havens van de Turkse Rivièra, omringd door imposante kliffen. Ideaal om te relaxen, cafeetjes en restaurantjes op kasseiweggetjes, en een overload aan kleine steegjes die één en al gezelligheid uitstralen.

Een wandeling naar de oude haven van Aperlae is sowieso al de moeite, maar de daaropvolgende boottocht naar het dorpje Simena doet er nog een schepje bovenop. En bovenop is ook het woord dat we kunnen gebruiken voor het kasteel dat boven het dorpje uittorent. Zonder twijfel één van de mooiste locatie van gans de Mediterraanse regio, is dit niet de plaats om te arriveren met een lege batterij. Het dorpje kent niet eens wegen. Om je alvast voor te bereiden op dit spektakel staat er een barbecue op het programma op de boot, terwijl je onderweg nog kan genieten van de verdronken stad Kekova. Kekova heeft dan misschien enkele aardbevingen niet overleefd, het zorgt wel voor een onwaarschijnlijk spektakel onder de zeespiegel. Laat je 's avonds in Kas nog even stevig gaan met je Bootz-partners-in-crime, zodat die laatste avond berucht wordt voor al wat Kas thuis mag noemen!

Helaas helaas, aan alle sprookjes komt een eind. Je reis zit er weer op, tijd om e-mailadressen te verzamelen, telefoonnummers op te slagen, vakantielieven het afscheid van hun leven te bezorgen en de bus in te duiken richting Dalaman, waar je vliegtuig staat te wachten om je terug richting frietjes en Stella te brengen. Hopelijk heb je er stevig van genoten, zo stevig dat je al je vrienden op de Bootz-mailinglijst plaatst en je foto's stante pede richting Diest mailt!