Turkije

Heenreis Kayseri of Nevsehir
Vlucht van Brussel naar Kayseri of Nevsehir, gevolgd door een transfer naar het hotel in Selime, gelegen aan het begin van de Ihlara-vallei.

De eerste stapjes
We voelen ons klein tijdens de wandeling door de Ihlaravallei, langs de diepe, groene Melendizrivier. Naast het natuurschoon vind je hier een schat aan mooie kerkjes uit vnl. de 11de tot de 14de eeuw. We wandelen van Ilhara via Belisirma naar Selime (is de volledige Ihlaravallei door, ca. 12 km). Een diep uitgesleten kloof met steile wanden. Een prachtig zicht en dat vonden de Turken ook, en toch slaagden ze er in om die rotswanden nog mooier te maken. Straffe toeren van die Turken! Overnachten doen we terug op hotel.

Erotische Erosie

In de voormiddag maken we een wandeling door de Zemi-vallei. Na de middag gaan we verder doorheen de Kizilçukur- (of Rode) vallei en ontdekken of ze echt de warmste is van Cappadocië (spoiler-alert: neem genoeg water mee!). Het groen van de abrikozenboomgaarden contrasteert er fel met het oker van de tufstenen schoorstenen en het doorzichtig van onze zweetdruppels. De schoorstenen geven een vreemd erotisch tintje aan deze wandeling. Bij de ingang van de vallei staat de Uzumlu Kilise of Kerk van de Druiven, met kleurige fresco’s van de apostelen en een voor Cappadocië zeldzame voorstelling van een madonna met kind.

Vervolgens busje op voor een heel kort ritje (ca. 10 min.) naar Göreme, waar we de volgende 2 nachten logeren. Göreme is één van de belangrijkste centra uit de Byzantijnse periode. En iedereen is hier opgegroeid onder de kerktoren. Letterlijk! Vanaf de 11de eeuw begon er een periode van verheven kerkkunst en er zijn zo'n 350 kerken te vinden.

Van de witte vallei naar de duivenvallei
Korte transfer naar Akvadi. Vandaag belanden we volop in het typische landschap waar Cappadocië in het buitenland bekend om is. Alsof miraculeus grote mieren hier overal gangen en holletjes hebben gegraven. Via een glooiend landschap, wijnranken en de bijzonder mooie Akvadi- (of Witte) Vallei trekken we naar Uçhisar. Daar beklimmen we een burcht van verschillende verdiepingen, uitgehouwen in de rotsen. Waar de rijkste mieren woonden I guess. Van op deze indrukwekkende vesting hebben we een prachtig uitzicht op Cappadocië. In de namiddag wandelen we door de Guvercinlik- of Duiventillenvallei, zo genoemd omwille van de duizenden duiven die duistere gaten maken in de zachte witte rotsen, terug naar Göreme.

Ondergrondse stad
Transfer naar Çukurbadj in het Taurusgebergte, met onderweg een bezoek aan de ondergrondse stad Derinkuyu (8 verdiepingen – 85 m). 3000 jaar geleden woonden er 40.000 mensen in deze stad. Vergeet Moria uit Lord of the Rings, dit is the real deal! Vandaar gaat het dan te voet naar onze kampplaats in de Emli-vallei. Onze eerste Tauruswandeling zal 2 uurtjes in beslag nemen en bij aankomst hebben we de eerste hoogteverschillen achter de rug. Overnachten op z´n puurst: in tenten onder de sterrenhemel.

De nagels op de top
De weg van de Emli-vallei naar het plateau van Eznevit is bezaaid met naalden. Of toch met wat er aan naaldbomen hangt. Op 2538 meter hoogte vinden we het nét hoog genoeg om onze picknick boven te halen. De tocht gaat verder langs de flanken van het Karasaygebergte

Vandaag overbrugden we hoogteverschillen tot 700 m stijgen en 540 m dalen. We houden het voor de rest van de avond rustig en genieten van de sterrenhemel.

Het leven zoals het is: bergdorpjes
Het eerste deel van onze lusvormige tocht vandaag biedt een spectaculair zicht op de noordwand van Mount Demirkazik (3756 m). Daarna gaat het door de nauwe Cimbar-canyon. We pauzeren in het bergdorpje Demirkazik (1550 m) en keren terug naar Sokullupinar. Op het einde van de dag hebben we 450 meter gestegen en gedaald.

De zeven meren
Nadat we de onherbergzame Çelikbuyduranpas zijn overgestoken, komen we aan het kamp van de zeven meren in het Yedigöllerbekken, waar we de volgende twee nachten doorbrengen boven de 3000 meter. Hier ontmoeten we wellicht semi-nomaden met hun grazende kuddes. We klimmen 1450 meter en dalen daarna weer 430 meter af. Een pittige dag dus!

Your choice
Vandaag heb je de keuze om de beentjes wat rust te geven of ze nog eens extra aan het werk te zetten met een beklimming van de Embler, 3723 m hoog. De beklimming vraagt geen technische kennis, maar kan soms toch vrij lastig zijn. Ook hier worden we ruimschoots beloond met schitterende panorama's. In de namiddag doen we het rustig aan en nemen we een verfrissende en welverdiende duik in één van de nabijgelegen bergmeertjes.

Meer, vallei, pas
Wandeling naar het Comcegolu-meer, om dan via de Akcay-vallei de Tekkekalesi-pas over te gaan. Na de picknick gaat het grotendeels bergafwaarts naar de kampplaats bij Comce gol. We stappen vandaag een 7-tal uur, met een stijgingsgraad tot 700 meter en later dalen we weer 200 meter af.

Maden en karakollen?
We dalen af (650 m) naar het Karagolmeer. De moedige Bootzers maken hier hun spreekwoordelijke borst nat om hun niet spreekwoordelijke borst nat te maken in het koude water. Wie wat extra zweetdruppels boven het koude water verkiest, kan van hier de Sigirasan-pas opgaan, met prachtig zicht op de noordzijde van de Demirkazik. Daarna gaat het verder tot het kamp in de Madenvallei. Maden, zoals in 'het Engelse woord voor maagden' en niet in 'die vieze kleine wormpjes die 's nachts met duizenden in uw slaapzak kronkelen', gelukkig maar.

Laatste avond
We maken nog een laatste wandeling van een tweetal uur door de Maden-vallei en genieten nog een laatste keer van de Turkse natuur. Daarna brengt ons busje ons terug naar Göreme waar we ons zweet eventueel kunnen afwassen in een hammam.

We wisselen vanavond de tent voor een comfortabele hotelkamer.

Back 2 Brussels
Afhankelijk van de vluchten, transfer naar Kayseri of Nevsehir en vervolgens terugvlucht naar Brussel.