Frankrijk

Treinen naar de bergen

Ontmoeting met onze Bootz-boss en medereizigers op de trein naar Les Houches. Dat is een schilderachtig dorpje op 1008 m aan de voet van de Mont Blanc. Iedereen geniet snel even van les douches in Les Houches en komt opgefrist aan tafel voor een uitgebreide kennismaking met de groep en het programma van de komende dagen.

Les Contamines

Om er wat in te komen, komen we vroeg uit ons bed. Het wordt meteen een stevige dag, maar we blijven wel onder de 2000 meter vandaag. Beginnen doen we met het hoogste punt op de Col de Voza (1653 m). Via de col verlaten we de vallei van Chamonix en gaan via Les Bettières en Bionassay naar Le Champel. Een klein bergdorpje met berghotel. We wandelen naar Les Contamines (1263 m) en over een Romeinse heerweg langs het 17de-eeuwse barokke kerkje van Notre Dame de la Gorge (1210 m). Damn lucky die Notre Dame! Ze kijkt uit op het natuurgebied Les Contamines-Montjoie. Een laatste klim begint op een in de rotsen uitgehouwen Romeinse weg en gaat verder langs de wild stromende Bon Nant. Als we de kleine maar sterke brug (die staat hier al eeuwen) ‘Pont de la Téna’ oversteken is onze chalet van Nant Borrant vlakbij. We slapen vanavond op 1460 m en om de één of andere reden gaan we extra goed slapen. De flinke wandeling en gezonde berglucht zullen er wel voor iets tussen zitten.

Col des Fours

Vandaag wagen we ons aan de eerste dagtocht met een uitgesproken bergachtig karakter én met prachtige zichten op de Aiguille des Glaciers. Dat is de zuidelijkste top van het Mont Blanc massief waar gletsjers er ons met hun stralend witte glimlach toelachen. We wandelen door een brede dalkom langs het chalet de Balme om dan naar de Bonhomme-bergpas (2329 m) te klimmen. Dankzij de vele haarspeldbochten krijg je regelmatig de kans om te zwaaien naar de Bootzers die voorop of achterop lopen. We volgen de weg omhoog naar de Col des Fours (2665 m). Deze plaats dankt zijn naam aan de primitieve smeltovens die men hier bouwde om het ijzererts te smelten dat men hier won en dat de rotsen rood kleurt. Een steile afdaling brengt ons via de Turfberghut naar beneden en na een korte klim zijn we bij het chalet des Mottets (1864 m). Bij slecht weer of slechte voeten kunnen we vanaf de Col de Bonhomme onmiddellijk afdalen naar Les Chapieux, om vervolgens door het dal naar onze overnachtingsplaats te trekken. In afstand en tijd zijn beide tochten even lang, maar de tweede is minder ‘glibberig’ en minder mooi.

Col de la Seigne (2513 m)

Via een weg die langs de bergbeek van de Grand Praz tussen de weiden omhoog slingert, bereiken we na een kleine twee uur stappen de Col de la Seigne (2513 m), die reeds in de Oudheid werd gebruikt als toegangspoort tot de Val d’Aosta. Hier bevinden we ons op de grens Frankrijk-Italië. Een prachtige afdaling, met zicht op de sierlijke naaldrotsen van de Dames Anglaises, naar de voet van de ‘Piramidi Calcarée’, brengt ons in een zompige laagvlakte waar het fluffy moeraskatoen welig tiert. Wie de kussens in de refuge te hard vindt, kan hier een zak katoen plukken om op te slapen. We komen uit op de Col Checrouit (1956 m), met uitzicht op de Mont Blanc de Courmayeur en op het stadje Courmayeur waar we overnachten in de refuge.

Bertoné

Mooie tocht vandaag, via de refuge de Bertone naar het eenzame dal van Malatrá, waar onze knappe refuge gelegen is. Je waant je in de grandeur van de bergen helemaal in the wild van Canada. Zeg trouwens niet Bertone, maar zeg Bertoné. Want we zitten hier net in Italië. Dat wordt dus een spaghetti in plaats van een croqueske in de refugio. Met zicht op de Monte Bianco!

Col de Grand Ferret (2537 m)

Frankrijk was de moeite, Italië ook. Maar zet die dataroaming op je gsm best even uit, want next up is Zwitserland! Deze etappe, naar de Zwitserse kant van de Mont Blanc, geeft mooie uitzichten op de Jorasses, de Aiguilles de Leschaux en de Dolent. Namen die bij berglovers klinken alsof er een kabbelend bergbeekje zachtjes je oor in druppelt. We wandelen langs de flank en dan all the way down tot Arnouva (1759 m) en over een smal pad tot de rifugio Elena (2062 m). Over de Col de Grand Ferret (2537 m) wandelen we Zwitserland en de Val Ferret binnen, één van de mooiste valleien van de Tour du Mont Blanc, met zijn typische dorpen en boerderijen. De afdaling langs de bergflank brengt ons naar het mooie dorp La Fouly (1595 m). Zotter moet het niet worden vandaag!

Val d'Arpette

Deze korte etappe brengt ons verder langs de Zwitserse kant van het bergmassief, een streek die door de landbouw en niet door het toerisme wordt bepaald. Speciaal voor deze etappe neem ik het woord “bucolisch” in de mond. Volgens het woordenboek: “betrekking hebbend op het landleven of het platteland, meestal op een idyllische, verheerlijkende voorstelling daarvan; arcadisch; landelijk; rustiek”. Bucolischgewijs gaat het naar de Val d’Arpette, één van de mooiste valleien van Wallis. We lopen door naaldbossen, almen en typische dorpjes met houten huizen en hooischuren op palen. Onderweg passeren we in bergdorp Champex, met het gelijknamige meer, waarin bij goed weer kan gezwommen worden. Nog een half uur uitwandelen naar Chalet d’Arpette (1627 m) waar we, na een obligaat rondje Junglespeed tussen pot en pint, moe maar tevreden ons bed opzoeken.

Fenêtre d'Arpette

Hoog tijd voor wat hoogte! Vandaag een zware tocht op ons programma. We beginnen in een sober landschap, zeker vergeleken met gisteren, op weg naar Fenêtre d'Arpette. Dat is meteen al een nauwe en steile doorgang te midden van rotsblokken tussen de toppen Les Econdies en Génepy. De toon is gezet! Op 2665 m hoogte kijken we uit over de spectaculaire ijsmassa van de Trient-gletsjer. Die wijst naar het dorpje Trient (1297 m) dat wat verder op ons pad ligt en onze eindbestemming is voor de dag. Onze knieën zijn ons dankbaar als we ‘s avonds neerploffen in de zetels van het hotel. Bij slecht weer is de tocht doorheen de Fenêtre d’Arpette af te raden en maken we een alternatieve tocht, ook mooi maar minder indrukwekkend.

Col de Balme - Lac Blanc

Na zowat 2,5 uur klimmen bereiken we – via de Alpe Les Herbagères - de Col de Balme (2191 m), met een panorama dat in het ganse Mont Blanc-massief nauwelijks zijn gelijke kent: aan Zwitserse zijde zicht op het Berner Oberland en aan Franse zijde op de vallei van Chamonix en het Aiguilles Rouges-massief. Hier kiezen we, afhankelijk van het weer, tussen verschillende wandelroutes. We wandelen via het natuurreservaat Aiguilles Rouges naar de overnachtingsplaats aan het Lac Blanc (2352 m). De mooiste en ook moeilijkste route is de ‘Tour du Pays de Mont Blanc’. Zit er nog wat poeder in die beentjes na gisteren?

Een laatste blik op de Mont Blanc

Naargelang onze conditie en goesting voert de tocht ons over de top van de Brèvent (2526m). Een fantastisch zicht over de Mont Blanc, dat je ondertussen kent van de postkaartjes, is de beloning voor deze klim. We kunnen het ook wat rustig aan doen en een korter alternatief kiezen. Sowieso gaat het een eindje bergaf tot in Les Houches. Een mooie afsluiter voor één van de mooiste bergtochten in Europa. Bootz heeft het toch maar weer gedaan!

Van massief naar passief

We treinen weer terug naar België waar de Ardennen nu molshoopjes lijken in vergelijking met de hoge toppen van het Mont Blancmassief. Het is mooi geweest! Dat bewijzen ook de mooie foto’s die je op de terugreis al doormailt naar info@bootz.be.